Ubezwłasnowolnienie / Na czym polega ubezwłasnowolnienie?
Ubezwłasowolnienie to inaczej całkowite albo częściowe pozbawienie danej osoby możliwości działania ze skutkiem prawnym. Ubezwłasnowolnienie ma na celu ochronę interesu osobistego lub majątkowego osoby fizycznej oraz jej najbliższych. Ma w założeniu umożliwić optymalne ukształtowanie sytuacji prawnej osoby, która sama nie może tego uczynić, a zatem ma na uwadze przede wszystkim jej dobro.
Przesłanką podstawową ubezwłasnowolnienia, jest niemożność kierowania swoim, postępowaniem przez daną osobę. "Niemożność" oznacza nie tylko brak kontaktu z otoczeniem, ale także brak zdolności intelektualnej oceny swojej sytuacji. A zatem nie można ubezwłasnowolnić osoby, która z powodu swojej ułomności lub inwalidztwa (np. wylewu, utraty wzroku, słuchu, mowy) mają, bardzo utrudniony kontakt z otoczeniem, ale ich zdolności intelektualne nie zostały istotnie naruszone.
Uwaga! Ubezwłasnowolnienie podlega obligatoryjnemu uchyleniu, gdy ustały przyczyny jego ustanowienia (art. 559 § 1 k.p.c.)
Co to jest ubezwłasnowolnienie częściowe?
Ubezwłasnowolniona częściowo może zostać osoba pełnoletnia z powodu choroby psychicznej lub innych psychicznych zaburzeń (szczególnie narkomanii i pijaństwa), albo niedorozwoju umysłowego, jeżeli potrzebuje pomocy przy prowadzeniu jej spraw, ale jej stan nie uzasadnia całkowitego ubezwłasnowolnienia. Osoba ubezwłasnowolniona częściowo może dokonywać czynności prawnych samodzielnie (jeśli nie powodują po jej stronie powstania zobowiązania, ani nie doprowadzają do rozporządzenia istniejącym prawem majątkowym tej osoby). Dla części czynności wymagana jest zgoda przedstawiciela ustawowego (rodzica albo kuratora).
Co to jest ubezwłasnowolnienie całkowite?
Ubezwłasnowolnione całkowicie mogą natomiast zostać osoby, które ukończyły trzynaście lat, jeżeli nie są w stanie pokierować swoim postępowaniem z powodu choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innych zaburzeń psychicznych, w szczególności pijaństwa lub narkomanii. Osoba ubezwłasnowolniona całkowicie może dokonywać jedynie czynności w drobnych, bieżących sprawach życia codziennego. Pozostałych czynności w jej imieniu może dokonać tylko opiekun.